Bij de Vijfde symfonie is de Negende symfonie het bekendste stuk. De ongebruikelijke lengte, de toevoeging van solisten en koren, de keuze voor de Ode aan de Vreugde van Schiller, dit alles stemt overeen met de bekendheid ervan. De Negende symfonie is in symfonische termen een ‘Big Bang’. Een grandioze apotheose, die al het werk van Beethoven sublimeert door het meest universele en onmiddellijk begrepen stuk te zijn dat ooit is geschreven.